Βελονισμός και Κεφαλαλγία Τάσεως

Βελονισμός και Κεφαλαλγία Τάσεως

Η επεισοδιακή και η χρόνια κεφαλαλγία τάσεως είναι το πιο σύνηθες αίτιο κεφαλαλγίας.

Είναι γνωστό, ότι οι δομές του εγκεφάλου που προκαλούν άλγος είναι η σκληρά μήνιγγα και τα ενδοκράνια αγγεία, οι υπόλοιπες ανατομικές δομές ΔΕΝ προκαλούν πόνο.

Για παράδειγμα, στην ημικρανία ο πόνος προκαλείται από αγγειοδιαστολή των ενδοκράνιων αγγείων, γι’ αυτό τα αντι-ημικρανικά φάρμακα (τριπτάνες) που χρησιμοποιούνται στην οξεία φάση έχουν αγγειοσυσπαστική δράση με σκοπό την αναστολή της αγγειοδιαστολής και κατ’ επέκταση του πόνου.

 Έχοντας υπόψιν τα παραπάνω, η παθογένεση της χρόνιας κεφαλαλγίας τάσεως φαίνεται να είναι εξωκράνια και όχι ενδοκράνια. Για παράδειγμα, σε καταστάσεις άγχους δημιουργούνται ευαίσθητα σημεία στους περικράνιους μύες καθώς και στους μύες του αυχένα και της ωμικής ζώνης με ως αποτέλεσμα το υποκειμενικό  < σφίξιμο >  στον αυχένα και πέριξ της κεφαλής. Αν το εκλυτικό αίτιο συνεχίζεται, τότε, συχνά αναφέρεται ένα καθημερινό βάρος κεφαλής και αυχενικής μοίρας όπου αυτό συχνά οδηγεί σε κατάχρηση αναλγητικών ουσιών.

Το 2009 έγινε μια μελέτη ανασκόπησης (Linde et al 2009) όπου έγινε ανάλυση των αποτελεσμάτων 22 άλλων μελετών με κοινό παρονομαστή την εφαρμογή του βελονισμού στην αντιμετώπιση της χρόνιας κεφαλαλγίας σε παραπάνω από 2000 άτομα. Ο ερευνητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο βελονισμός θα πρέπει να υπάρχει ως θεραπευτική επιλογή στην κεφαλαλγία τάσεως, ιδιαίτερα δε, σε ασθενείς όπου η φαρμακευτική αγωγή δημιουργεί παρενέργειες. Τα παραπάνω, επιβεβαιώνονται σε πρόσφατη μελέτη του ίδιου ερευνητή όπου δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο 2016 και είναι συνέχεια της μελέτης του 2009, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός στην θεραπεία της επεισοδιακής καθώς και της χρόνιας κεφαλαλγίας τάσεως.

Τα πρωτόκολλα βελονισμού που χρησιμοποιούνται συνήθως εξατομικεύονται ανά ασθενή πχ:  εάν το άλγος είναι μόνο στους περικράνιους μύες ή και στους αυχενικούς μύες. Επίσης, εκτός από τα τοπικά σημεία βελονισμού (δηλαδη σημεία ανατομικά κοντά στην περιοχή του αναφερόμενου άλγους) αρκετά συχνά χρησιμοποιούνται και μακρινά σημεία βελονισμού (ανατομικά άσχετα με την περιοχή του πόνου) διότι έχει παρατηρηθεί ότι σε ερεθισμό αυτών των σημείων αυξάνουν οι ενδορφίνες του οργανισμού μας οι οποίες ως γνωστόν έχουν παυσίπονη δράση.

Για περισσότερες πληροφορίες http://www.pppp.gr/

Δρ. Παπαποστόλου Γρ. Απόστολος

Νευρολόγος